دیگر دلمــ یک جا بند نمیشود . . .
دیگر خودمــ هم یک جا بند نمیشومــ . . .
اینــ روزها که فقط میگذرد
و منــ غرق در روزمرگی امـــ !
بهانه هایم برای کربـــ بلا را کجا ، جا گذاشتهــ ام ؟!
آن همهــ بیـــ قراریــ را کجا ، جا گذاشتهــ ام ؟!
مشق های شبــمــ حرمــ . . . حرمـــ . . . چهــ شد ؟!
بغض های سر باز نکرده امــ ، برای فراق و دوری از حرمـــ چه شد ؟
عتبات رفتن در خواب هم آرزوستـــــ !
دیگر تاب و توان صبوری ندارمـــ . . .
حریف نفس سرکشم نمیشومــ . .
اگر بگویم کمــ آورده ام باورتان میشود ؟!
مسافر کاروان پیاده اربعینمـــ :
نجف ایوان طلا ، اشک هایتـــ
همهــ را یادت باشد مرا هم یادت باشد
مسیر پیاده از نجف تا کربــ بلا
همهــ را یادت باشد مرا هم یادت باشد
عطر حرم ارباب که به مشامت رسید
همهــ را یادت باشد مرا هم یادت باشد
گنبد و گلدسته هایش که پدیدار شد
همهــ را یادت باشد مرا هم یادت باشد
بین آن دو راهیــــــــ " بین الحرمین "
همهــ را یادت باشد مرا هم یادت باشد
میدانم تار میبنی نوشته هایم را . . .
نماز زیر قبهــ ، در دست گرفتن ضریح ، میان روضه خوانی دلت
همهــ را یادت باشد مرا هم یادت باشد
دیگر خودم تاب نوشتن ندارمــ !
نفسم دارد بند میآید . . .
بیقرار نوشت :
برای دلمــ ، شفای دلمــ " اَمَّن یُّجیبُ " بخوانـــید . . .